This website uses cookies to evaluate the views. You have the possibility to transfer personal data on this website. Your website visit can be evaluated by external companies. Find out more in our privacy policy.

Overzicht over de geschiedenis van ons huis.

De Kalkhütte alte Urbacher huisnr. 177

De "Kalkhütte" presenteert zichzelf vandaag de dag als een stijlvol, in de "Alten Stolberg" in een schilderachtige omgeving gelegen hotel. Maar zoals de naam al doet vermoeden werd het hotel met een ander economisch doel gebouwd. Op 3 december 1850 wendde de "kastelein" Christian Etzrodt uit Urbach zich met een verzoek tot de "Gräflich Stolbergische Rentkammer" om in het dal voor Urbach een "Kalkhütte" te mogen bouwen en hem daarvoor de noodzakelijke vergunning te doen toekomen. In het begin van het jaar 1851 legde hij zijn voorstel opnieuw voor en ondervond daarbij ondersteuning van Dr. med. Henze uit Urbach. Op 12 maart 1851 ontving hij dan eindelijk een vergunning voor het aanleggen van een kalkbranderij. Een van de eerste en grootste opdrachten was het leveren van de benodigde kalk voor de in dat jaar uitgevoerde bouw van het kerkschip in Urbach. Dit wordt bevestigd door een oude notatie over deze bouw: „Die Kalk Fuhren wurden von den Kuh Aufzäumern geleistet, vom Kalkberge her, weil der Kalk daselbst gebrannt wurde, in Summa 578 Fuhren“ (De kalk werd door de koeiendrijvers getransporteerd, vanaf de kalkbranderij, omdat de kalk daar gebrand werd, in totaal 578 transporten). Aangezien Christian Etzrodt zoals gezegd eigenlijk "kastelein" was, ontstond er al gauw een "gastvrije pleisterplaats". De "Kalkhütte" werd nu een bekende uitspanning.

In 1912 kocht het "Bürgerliche Brauhaus Nordhausen" het gebouw met grond, verpachtte het en verkocht het in 1921 weer aan particuliere herbergiers.

In 1929 zorgde de toenmalige eigenaar Kallensee, een meesterschilder uit Gotha, ervoor dat de straat werd doorgetrokken. Hij liet smalle stukken verbreden en plande grote stukken van de bosweg. Zo kon de Kalkhütte nu ook beter met "allerlei voertuigen" worden bereikt. Dit en de aantrekkelijke locatie waren ook de redenen waarom de gymnastiekvereniging van Urbach in 1930 het idee hat om daar een gymnastiek- en sportterrein aan te leggen. Turnen, hardlopen en handbal behoorden tot de favoriete sporten van de vereniging. Al sinds 1927 organiseerde de "MTV Urbach" als een sportief hoogtepunt een keer per jaar een: veldloop van de Kalkhütte door de Alten Stolberg en terug. De winnaar werd geëerd met een "wisseltrofee" en de andere topposities met prijzen in natura. In februari 1930 vonden er dan inspecties en verhandelingen met de gemeente Urbach en het grafelijke bosbeheer Roßla plaats, die beide aandelen van het benodigde grondstuk bezaten. Men was het zeer snel met elkaar eens en droeg het grondstuk "voor de Kalkhütte" over aan de vereniging tegen een symbolische pachtprijs (instemmingsvergoeding) van 1 rijksmark per jaar. Op 8 februari 1930 werd begonnen met de bouw en de benodigde grondwerken.

De toenmalige " waard van de kalkbranderij" Krause nam deel aan deze bouwwerkzaamheden met de betaling van 500 arbeidsuren en zijn vrouw schonk de vereniging een tafelbanier. Op 26 juli 1931 werd dit sportterrein feestelijk ingewijd en werd voortaan voor turnoefeningen en handbalwedstrijden gebruikt. Voor de inwijding vond hier een "regionaal open en populaire driekamp" plaats.

Er zijn vele feesten in de Kalkhütte gevierd, waarvan een zomerfeest en de vlaggenwijding van de "Waldgemeinschaft Alter Stolberg" (bosgemeenschap Alter Stolberg) in augustus 1932 als oudste fotodocumenten zijn overgeleverd.

 

In april 1954 werd dan de VEB (staatsbedrijf in de DDR) Nortak Hanewacker eigenaar en in 1959 de VEB Braunkohlenwerk Mücheln, die de Kalkhütte uitbreidde tot een vakantiecentrum. In 1968 kocht de VEB Mineralölwerk Lützkendorf de inrichting op en zette de exploitatie als vakantiecentrum tot 1990 voort. Duizenden kinderen, jongeren en volwassenen brachten hier in deze jaren hun vakanties door.

Toen de staatsbedrijven later werden opgeheven, ging de Kalkhütte over in het vermogen van de "afwikkelingsmaatschappij", werd niet meer bewoond, deels moedwillig verwoest en verviel.

In 1993 kocht de gemeente Urbach het grondstuk van de afwikkelingsmaatschappij en verkocht het aan de "Knauf Deutsche Gipswerke KG", die beloofde om van de Kalkhütte weer dat te maken, wat hij meer dan 100 jaar was geweest, een geliefde bestemming voor uitstapjes.
In 1997 werd dan het "Waldhotel Kalkhütte" geopend en de straat ernaartoe werd doorgetrokken en verhard.

Vermeldenswaardig is nog de "bron van de kalkbranderij" die niet ver van het hotel vandaan ontspringt. Deze bron stroomt echter alleen in "natte jaren" en verdwijnt na een korte loop weer onder de grond.

Urbach, 10.07.2012

Jürgen Vopel